Cafer komadadır. Yanında ise karısı…
Cafer’in gözleri nemli, kısık sesiyle karısına doğru bakar ve konuşmaya başlar:
‘İlk işten kovulduğum zaman yanımda idin.
İflas ettiğim gün yine yanımda sen vardın…
Vurulduğum zaman ilk gözümü açtığımda seni gördüm.
Trafik kazası geçirdiğimde hastanede hep başucumdaydın sen…
Karısı takdir edilmenin mutlulu ile gülümser,
Cafer devam eder;
‘Şimdi komadayım yine baş ucumdasın.
Sonunda anladım amaaa, iş işten geçti, çok geç oldu…
‘Yahu ne uğursuz karısın sen! ! ‘